بررسی امکان تهیه و تولید بانک استاندارد فیبروبلاست انسانی

سابقه و هدف: فیبروبلاست ها سلول های مزانشیمی هستند که به آسانی در آزمایشگاه کشت داده می شوند و نقش مهمی در تقابلات مزانشیم و اپیدرم و ترشح فاکتورهای رشد و سایتوکاین ها مختلف دارند که اثر مستقیمی بر رشد و تمایز اپیدرم و تشکیل ماتریکس خارج سلولی دارند. تحقیق حاضر با هدف بررسی امکان تهیه و تولید استاندارد فیبروبلاست انسانی صورت گرفت. مواد و روش ها: تحقیق به روش اکتشافی انجام گرفت. از ناحیه درم پوست ختنه گاه نوزاد برای تهیه فیبروبلاست استفاده شد. فیبروبلاست ها توسط آنزیم تریپسین جدا گشته و به منظور ایجاد بانک فیبروبلاست چندین بار در محیط dmem کشت داده شدند. سلول ها از نظر آلودگیهای باکتریایی و ویروسی با روشهای مولکولی و از نظر کاهش عرضه آنتی ژن های mhc تا پاساژ دهم مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین برای یافتن اختلالات ژنومی، کاریوتایپ سلول های پاساژهای اول، پنجم، دهم و بیست و دوم تعیین شد. یافته ها: فیبروبلاست های به کاررفته برای تولید بانک سلول از نظر وجود برخی ویروس ها و باکتری ها به روشهای مولکولی مورد بررسی قرار گرفته که نتایج همگی منفی بود. بررسی سلول های پاساژ داده شده از لحاظ میزان عرضه آنتی ژن های mhc در سطح آنها نشان داد که میزان این آنتی ژن ها به مرور در طی پاساژها کم شده است. نتیجه کاریوتایپینگ سلول های فیبروبلاست پاساژ اول، پنجم و دهم طبیعی بود ولی کاریوتایپینگ فیبروبلاست های پاساژ بیست ودوم نشان دهنده ناهنجاریهای زیادی در کروموزوم های این سلول ها بود. جداشدگی کروموزوم ها از محل سانترومر در تعداد قابل توجهی از کروموزوم ها مشاهده شد. نتیجه گیری: بهترین زمان برای ایجاد یک بانک فیبروبلاست از نظر حداکثر میزان فعالیت فیبروبلاست ها، کمترین میزان آنتی ژنیسیتی و نیز عدم وجود اختلالات ژنتیکی، سلول های پاساژ پنجم تا دهم است. برای ممانعت از بروز اختلالات ژنتیکی در فرایند کشت مجدد فیبروبلاست ها باید تمهیداتی از جمله انتخاب بهترین کلون ها از نظر عاری بودن از ناهنجاریهای کروموزومی در کاریوتاپینگ و نیز به حداقل رساندن زمان جداسازی سلول ها در روش آنزیماتیک مد نظر قرار گیرند